Uit het voorhof van de heidenen leidden 6 poorten in deze hof, 3

ten noorden en ten zuiden en met 20 treden bereikte men ieder

van die poorten. Overhands lag een poort en een kamer en vóór

deze kamers liep een zuilengang.

De belangrijkste van die kamers was deze in de zuidwesthoek van

het Hiëron, dichtbij de westelijke zuilengang van het voorhof der

heidenen en niet ver van de tegenwoordige Kettingpoort, Bab es-

Silsileh (genoemd in deel ‘Jeruzalem’, punt H. Monumenten in en

rond Jeruzalem).

Deze kamer, of liever ruime zaal diende tot vergaderplaats van het

Sanhedrin: de leken bereikten ze, meent men, van uit het heidense

voorhof over het Chel, de priesters uit hun eigen voorhof aan de

overzijde, voor ‘t geval dat ze na dienstwerk een vergadering

gingen bijwonen. De naam van deze kamer was Liskat Gazit

(16).

In het aanduiden van de bestemming van de kamers verschillen de

Talmudisten menigmaal, maar hun gegevens brengen ons toch

een tamelijk juist denkbeeld bij van wat de tempel en zijn

inrichting geweest zijn.

De gebouwen van het Hiëron rondom de eigenlijke tempel en

rond het voorhof van de vrouwen hadden verdiepingen, doch

slechts van enkele bovenkamers is de bestemming bekend.

Poorten en kamers en de gehele inrichting stonden onder de

bewaking van een tempelwacht; ’s avonds werd alles gesloten en

‘s morgens weer geopend. Op Pasen geschiedde dit ontsluiten

reeds te middernacht.

VII. Het brandofferaltaar.

In het midden van het priestervoorhof, tussen de monumentale

Bronzen Poort en de eigenlijke tempel stond het brandofferaltaar

(17), misschien op het rotsvlak dat nu nog in de moskee van Omar

boven de grond uitsteekt. Het altaar was, naar het zeggen van

Flavius Josephus, die voor overdrijvingen niet terugschrikt, 50 el

Fascikel 8