uitgestippeld op onze grote kaart 1. Die uitstippeling is de vrucht

van nauwkeurig onderzoek. Hier zou het de plaats zijn voor de

lezer om de legende bij die kaart 1 eens aandachtig te lezen; een

legenda is een soort sleutel.

Die kaart moest alles bevatten wat in een uitvoerig artikel over

Palestina – waarvan dit artikel de korte inhoud is – genoemd

wordt. Vandaar dat ze wel een beetje overladen is. Bij deze

aflevering ontvangt men twee nieuwe grote kaarten 2 en 3.

Men vindt daarop gehele provincies op groter schaal en dus

klaarder terug, ook een mooie kaart van Jeruzalem en van het

eiland Cyprus.

Toch schetsen wij hier vlug de grenzen van Palestina in zijn

geheel om een duidelijk beeld van zijn uitgestrektheid te hebben.

Wij mogen zeggen dat Jezus het in al zijn delen heeft bereisd.

Het land dat God aanvankelijk voor het Israëlitische volk

bestemde, had de volgende grenzen.

- In de noordwesthoek, beneden de Leontesrivier (el-Qasimijeh),

was een district voorbehouden aan de Tyriërs.

- Tegen hun oostgrens begon de noordergrens van Palestina;

ze volgde oostwaarts de horizontale loop van de Leontes,

liep verder in dezelfde richting door langs de zuidvoet van de

grote Hermon en nog verder tot de noordoosthoek van de

stenige landstreek die nu el-Ledjah heet en het oude

Trachonitis uit Lukas, 3, 1 is. Tot hier ook strekte zich de stam

oost-half-Manasse uit.

- Bij die hoek begint de oostgrens, die aanvankelijk samenloopt

met de buitengrens van el-Ledjah (zie op grote kaart 1,

hoekkaartje boven).

- Daarna naar het zuiden afdalend loopt ze over el-Qanawat

(Canat, Nobah 2), een grensstad op de westhelling van dj.

Hauran, en steeds dezelfde richting volgend, bereikt ze de oude

bijbelstad Salka, thans Salkhad.

Fascikel 8