Na eeuwenlang door de verwaarlozing der Arabieren veel van

deze voordelen verloren te hebben, heeft het land ze

teruggewonnen door de terugkeer van de Joden. Benevens

reukgewassen groeien er weer alle soorten van edele kostbare

bomen: olijf-, vijgen-, palm-, ceder-, cipres-, moerbei-, amandel-,

granaat-, citroen- en terebintebomen. De vruchtbare vlakten

leveren rijke oogsten en het Meer overvloedige vis.

De bronnen van de Jordaan besproeien prachtige lusthoven te tell

Qadi (Dan) en te Banias (Cesarea-Filippi).

“Alles in Galilea,” schreef de pelgrim Leroux in 1910, “heeft onze

bewondering opgewekt en heeft op ons de indruk van een

bevoorrecht land gemaakt.”

“Leefde er een werkzaam volk (wat nu weer het geval is),”

schreef een eeuw geleden Géogr. univ. T. V, 93-94, “het

vruchtbare en schilderachtige Galilea kon tot een paradijs

herschapen worden; men ziet er wijnstammen met een doorsnede

van 2 voet; hun uitgespreide takken vormen ruime, lommerrijke

priëlen van levend groen; een enkele tros van 2 of 3 voet lang is

voldoende voor een maaltijd van een groot gezin.”

Wij lezen in Dict. Prat., c. 203: “Judea is stuur en streng,

Galilea vruchtbaar, schilderachtig, lief en bekoorlijk;

de fraaiheden van de natuur zijn te talrijk, te verrukkelijk en te

verscheiden om beschreven te kunnen worden.”

Laten wij er nog deze lof aan toevoegen. In Jezus’ tijd was

Galilea dicht bevolkt; zijn bewoners waren naar het zeggen van

Flavius Josephus, dapper en krijgslustig. Ofschoon hun land vele

heidenen telde en door heidenen omgeven was, hielden zij stand

in iedere oorlog tegen hen. Wegens de vruchtbaarheid van hun

land en de overvloed van water bloeide er de landbouw en de

bomenkweek. Het land telde niet alleen vele gehuchten, maar ook

een groot aantal steden, waaronder vele niet minder dan 15.000

inwoners telden.

Fascikel 8