Van de wadi Maleh tot anderhalf uur van de Dode Zee slinkt de vallei en behoudt met niet noemenswaardige veranderingen, een breedte van ongeveer 3 km. Van dit punt voort echter doet zich een merkwaardig verschijnsel voor: er ontstaat een dubbele vallei: a) de juistgenoemde met een breedte van 3 km. b) Hierboven strekt zich een breder en hoger gelegen opstijgende vallei uit, die aan beide kanten reikt tot de voet van het eigenlijk gebergte. Op 8 km van de Dode Zee deinen beide valleien ineensmeltend uit tot een breedte van 19 tot 23 km. De laagste vallei stroomt soms in de regentijd over ten gevolge van het aanzwellen van het water door de regens en het smelten der sneeuw op de Hermon. De oevers van de bedding van de stroom zijn aan weerskanten begroeid met houtgewas, bomen, struiken, riet, enz., die samen een bijna ononderbroken haag vormen en met hun takken, zover ze reiken, de stroom overwelven. Dit gewas bestaat uit wilgen, acacia’s, populieren, tamarisken, myrabolanums (= mirabellen), rozelaurieren, Christusdoornbomen (ceder), agnuscastusstruiken, sodoma-appelbomen, overvloedig riet, enz. In dit schier ondoordringbaar geboste houden zich wilde zwijnen, panters, jakhalzen, schorpioenen, adders en een bonte verscheidenheid van vogelen op. Ook zijn de oevers bijna overal steil, zodat men hierdoor, gelijk ook door het geboste, slechts op weinige plaatsen bij het water kan komen. Aan weerskanten van de stroom strekt zich buiten de oevers anderhalve km ver het Zôr, d.i. de kloof of tweede bedding uit. Deze wordt alleen overspoeld bij overstroming in de lente, wat echter zelden gebeurt. Fascikel 8 121