Roeqqad, die in het noorden aan de voet van de Grote Hermon ontspringt en in zijn loop naar het zuiden de oostgrens van Gaulon vormt. Na zijn uitmonding in de Hiëromax, richt zich deze hoofdstroom met versnelde loop naar het zuidwesten, mondt twee uur verder in het Ghôr uit en ontlast zijn wateren in de Jordaan; hij evenaart hem hier bijna in grootheid. b) De Jabbok. De Jabbok is de tweede grote bijrivier van de Jordaan. Zij begint ten westen van de stad Amman, wendt zich achter de stad om, terwijl ze zich naar het zuiden, dan naar het oosten, naar het noorden en weer naar het westen wendt. In zijn loop naar het westen maakt de stroom ontelbare bochten en kronkelingen. Vanaf zijn vereniging met de beek Djeras (Gerasa 2) is hij gemiddeld 7 m breed en 0,60 m diep. In de winter doen de stortregens het water rijzen en maken de stroom ondoorwaadbaar. Het gebergte verlatend richt hij zich naar het zuidwesten en mondt in de Jordaan uit bij de brug ed- Damijeh, tegenover de berg Qurn Sartabeh; hier is de stroom breed, diep en nagenoeg altijd ondoorwaadbaar. Zijn oevers, evenals die van de Hiëromax en van de benedenloop van de nahr er-Roeqqad, zijn begroeid met twee dichte, ononderbroken hagen van oleanders of rozelaurieren, waartussen op sommige plaatsen agnuscastusstruiken, meerdere soorten van reusachtig riet en andere struikgewassen groeien. Deze vallei is als een diepe kloof die het oude Gilead (het latere Perea) in bijna gelijke stukken deelt. Wanneer wij later Jezus door deze vallei zullen zien reizen, zal deze beschrijving ons meer te zeggen hebben. *** Over de Jordaanvallei is genoeg gezegd. De heuvelen en valleien die uit het O. en van het hoogland er naar afdalen, hebben op meerdere plaatsen vruchtbare grond en goede weiden. Fascikel 8 129