leven, dat zij de Syriërs in aantal evenaarden of zelfs overtroffen. Ja, hun godsdienst wisten zij met geweld aan die vreemdelingen op te dringen.” Wanneer wij later Christus met Katarina in Perea zullen vergezellen, zal zij er herhaaldelijk op wijzen dat het land grotendeels door heidenen bevolkt was. VI. Dekapolis. Dit betekent letterlijk ‘Tien Steden’; naar de zin het tiensteden- verbond; ook de uitgestrekte landstreek waar die steden gelegen waren, werd met deze naam aangeduid. Na Alexanders dood vestigden zich Macedonische oudstrijders ten oosten van de Jordaan en stichtten er de Griekse steden Pella en Pion. Latere Hellenistische volksplantingen bouwden in het over-Jordaanse ten noorden van de Jabbok tot hoog in het noorden nog andere steden; alle waren onderling verbonden ter verdediging van de gemeenschappelijke belangen, maar voor het overige zelfstandig en alleen aan het toezicht van de legaat (= de bepaling in een testament waarbij een bepaald goed of een bepaalde som geld aan een bepaald iemand wordt nagelaten) van Syrië onderworpen. Taal, beschaving, burgerlijk leven, alles was geschoeid op de Griekse beschaving; de stadsinrichting, bouwtrant, openbare gebouwen, godsdienst en gebruiken waren Grieks. Nadat Alexander Janneüs, een verbasterde afstammeling van de dappere Makkabeeën, die steden een tijdlang door zijn overwinningen onder joodse heerschappij gehouden had (104-78 vóór Chr.), werden ze in 63 vóór Chr. door de Romeinse veldheer Pompejus van het joodse juk bevrijd en verenigd in een soort federatie of bondstaat met eigen munt, en tijdrekening. Aanvankelijk waren die steden ten getale van 10 geweest, maar andere waren er bij gekomen, terwijl toch de naam behouden Fascikel 8 132