voordoen dat er twee maanden van 30 of 29 dagen op elkander volgden, maar nooit mochten meer dan 8 maanden van 30 of 29 dagen voorkomen in een jaar. Op enige plaatsen ontbreken bij K. sommige datums, waarschijnlijk omdat wij daar met latere aanvullingen te doen hebben. Waar het mogelijk was, hebben wij ze naar best vermogen aangevuld, maar die tussen haakjes geplaatst, ten teken van voorbehoud of geen absolute zekerheid. 13. Het gebeurt dat K. in tegenspraak komt met een bestaande, oude traditie, b.v. omtrent de ligging van de Bethesda vijver. Daarom hier een paar uitspraken van gezaghebbende Bijbelkenners. “Wie met de geschiedenis van Palestina’s heiligdommen enigszins vertrouwd is, zo schrijft Jean Lévie, S. J., weet dat zelfs een 4e eeuwse traditie (spijts haar groot gezag, volgend uit haar oudheid) niet noodzakelijk tot het begin teruggaat, n’est pas nécessairement primitive.” (Nouv. Revue théol., 1935, blz. 634). “Enkele eeuwen zijn ruimschoots voldoende om een fabel de plaats van een historische waarheid te doen innemen, zegt de archeoloog expert Dr. Simons, en zeker meer dan voldoende om vele onnauwkeurigheden met de waarheid te vermengen.” (Opgr. 250). Een soortgelijk getuigenis vinden wij ook bij Guérin, boekdeel Jude I, blz. 223). Ook de archeologie dist ons vergissingen op; vaak worden haar besluiten achteraf onjuist bevonden: “Men ga naar het tempelplein en hore wat de wetenschap zoal heeft verkondigd over de moskee van Omar en men zal een idee hebben van de onvastheid der archeologische wetenschap, zelfs waar het geen ruïnes, maar nog bestaande bouwwerken geldt.” (Dr. Simons). Een ander sprekend geval van een erg foutieve archeologische gevolgtrekking, te lang echter om hier uiteen te zetten, kan men nagaan in het tijdschrift ‘t H. Land, mei, 1932. Dus moeten wij er ons niet te erg aan storen en ons vertrouwen in de zienster niet geschokt laten worden, wanneer zij een keer met een Fascikel 9 11