Lezing van Katarina Emmericks Christusleven. (vrij naar het Duits van Louise Hensel, intieme vriendin van de zienster) ‘k Zit graag alleen, stil in een hoek In Katarina’s Christusboek te lezen, schouwend in de geest hoe ingoed Jezus is geweest. Hij liet de kindren tot zich komen; Hij heeft hen op de knie genomen en onder ‘t strelen van hun lokken hun kopje naar zijn Hart getrokken. Hij was tot wonderdoen gereed voor wie Hem als Gods Zoon beleed. Naar ziel en lichaam Hij genas de zieke die rouwmoedig was! ‘k Zie Hem Madlena absolveren en lang en zoet haar nog beleren, die, om haar zondeschuld te boeten, berouwvol zalft en kust zijn voeten. Ontroerd herlees ik altijd weer hoe Hij, nooit moe, met zuivre leer en met zijn nieuwe boodschap blijde zijn kleine kudde voedde en weidde. Hoe Hij, aan ‘t eind, door liefdegloed gepraamd, ons vrijkocht met zijn bloed; en stervend d’armen openspreidde en wijd liet openen zijn zijde tot schuilplaats, waar eenieder werd genodigd! Heer! in vreugd en smert laat mij daar wonen levenslang, vervuld met ootmoed, liefde en dank!! Fascikel 9 21