Zij raakten het onderwerp van de besnijdenis aan in verband met de doop26. Daar heb ik Jezus de eerste maal over dit teken van Gods Verbond met Abraham horen spreken, maar ik kan zijn woorden niet nauwkeurig herhalen. Wat Hij zei, kwam hierop neer, dat dit teken een reden van bestaan had, die zou ophouden, zodra Gods volk niet meer vleselijk uit de stam van Abraham, maar geestelijk uit de doop van de H. Geest geboren zou worden. Van de Nazireeën zijn er zeer velen christen geworden, doch zij hielden zo streng aan het jodendom vast dat velen het aan het christendom wilden verbinden, ermee vermengen en tot ketterij vervielen; (Judaïzanten werden en het jodendom nodig achtten ter zaligheid; dit sluit de ontkenning van het principe in, dat alleen Jezus Christus ons redt). Jezus in een tollenaarsplaats. 3 september = 1 Eloel (= 6e maand); Nieuwe Maan. – Op 3 september ging Jezus uit Jizreël weg, en, na zich een tijdlang naar het oosten gewend te hebben, richtte Hij zich om de berg, die tussen Jizreël en Nazareth ligt, naar het noorden, naar de kant van Nazareth toe. Twee uren van Jizreël vertoefde Hij in een rij 26 Besnijdenis. – Bestond bij sommige volkeren, b.v. de Egyptenaren reeds vóór Abraham. God maakte ze tot een verbondsteken tussen Hem en zijn volk en verhief het tot een soort sacrament; het lijfde het kind acht dagen na zijn geboorte in bij het uitverkoren volk van God; het bracht de verplichting mee de voorschriften van het verbond na te komen, maar dan ook het recht op Gods bijzondere zegeningen en bescherming. De lichamelijke besnijding wees de besnedene op de plicht ook zijn hart te besnijden, zijn boze hartstochten en begeerlijkheden te beteugelen: “Besnijdt uwe harten.” (Deut. 10, 16; cfr. 36, 6; Jer. 4, 4). Ze vervulde voor de Joden enigszins de rol van doopsel, en moest dus ophouden, nadat dit sacrament ingesteld was. Fascikel 9 76