Zakarias woonde een uur of vijf ten zuiden van Jeruzalem, een weinig westelijker. In zulk een vertrouwelijk gesprek, door gebeden afgewisseld, beschouwde ik Eliud en Jezus. Eliud vereerde Jezus; hij bejegende Hem heel kinderlijk en vreugdig, zonder evenwel reeds te weten dat Jezus méér was dan een begenadigd, uitverkoren mens. Eliuds dochter woonde niet in hetzelfde huis bij haar vader, doch in een eigen, afzonderlijk rotsgewelf. Van de mannen afgezonderd woonden hier vijf of zes vrouwen tezamen. De Essenen die de berg hier bewoonden, waren zowat twintig in getal. Die mensen vereerden Eliud als hun opperhoofd en kwamen dagelijks voor het gebed bij hem samen. Jezus at met Eliud alleen; zij gebruikten brood, vruchten, honig en vissen, doch zeer matig. De Essenen leefden hoofdzakelijk van de weefnijverheid en het tuinbouwbedrijf. De berg, aan de (zuidoost-)voet waarvan de Essenen woonden, was de hoogste top van het gebergte (488 m), waarop Nazareth in de hoogte (in die Höhe) gebouwd was, doch van het dorp gescheiden door een dal (klein ravijn; zie nr. 226). Fascikel 9 100