Eliud bleef op een afstand wachten op de Heer. Deze ging in een afgelegen hut, waar een ellendig man, geheel in doeken gewonden, ter aarde lag. Jezus sprak met hem; het was een goede man; ik vergat hoe hij de melaatsheid gekregen had; hij richtte zich op en het bezoek van de Heer ontroerde hem onbeschrijfelijk. Jezus beval hem op te staan en zich in een met water gevulde trog te leggen, die nabij de hut stond. Hij deed het en Jezus hield de handen boven het water. Toen werd de man geheel lenig en rein; hij kleedde zich anders aan en Jezus beval hem aan niemand van zijn genezing iets te zeggen, tot Hij van zijn doop teruggekeerd zou zijn (fasc. 9, nr. 219, voetnoot 19). Deze man vergezelde Jezus en Eliud nu een eindweegs, tot Jezus hem zegde terug te keren. Jezus en Eliud zag ik nu de ganse dag in het dal Esdrelon meer naar het zuiden wandelen; nu spraken zij tezamen, dan weer gingen zij gescheiden, ieder op zijn eigen als in gebed en beschouwing. Het weer is daar nu niet zeer aangenaam; de hemel is overtrokken en in het dal hangt er mist54. Jezus gebruikt geen stok; Hij droeg er nooit een; de anderen wel (fasc. 2, nr. 60, voetnoot 125). Dikwijls was aan hun stok, gelijk aan die van de schapers, een klein schupje. Jezus droeg slechts zolen; andere mensen droegen ook wel een soort van volkomen schoenen55, van boven gevlochten uit dikke boomwol. Ik zag beiden eens op het middaguur rusten en brood eten. 54 Voor mist, zie fasc. 2, nr. 60, voetnoot 128. – Weer niet aangenaam. – Uit het vervolg zal het blijken dat regen- en wintertijd dit jaar vroeg begonnen en de winter betrekkelijk streng is geweest (cfr. nrs. 218, 298, 277, 301, 303, 338, 340). De regentijd begint niet steeds op hetzelfde tijdstip. In september en oktober is de mist het overvloedigst. 55 Een soort volkomen schoenen. – “In Jezus’ tijd droegen de Israëlieten schoeisel, dat niet veel verschilde van het tegenwoordige schoeisel; men droeg sandalen, sloffen en hoge schoenen.” (P. Gerrits, in ‘t H.L. 2e jg. 80; ook D.B. Chaussures). Fascikel 10 126