Hij handelde over het geloof, de hoop, de liefde en de gehoorzaamheid en hen die Hem wilden volgen, mochten niet meer omzien, maar moesten doen wat Hij voorhield en lijden wat hun overkwam; Hij zou hen niet verlaten. Hij sprak ook weer van de zware weg, die Hij nu begon en hoe ongenadig Hij vervolgd en mishandeld zou worden en hoe al zijn vrienden met Hem zouden lijden. Allen aanhoorden Hem verbaasd en ontroerd. Wat Hij van zijn wreed lijden zegde, dit verstonden zij niet goed en namen het ook niet letterlijk op; zij meenden dat dit een profetische manier van spreken was, niet woordelijk te verstaan. Ook was Jezus’ woord hier voor de Farizeeën niet aanstotelijk, hoewel zij meer achterdochtig en minder goed gesteld waren; overigens leerde Jezus hier op een zeer gematigde wijze. 259. 28 september. – Na de maaltijd van gisterenavond nam Jezus enige rust en nog in de nacht begaf Hij zich met Lazarus op weg naar zijn doop (wordt verder verhaald, nr. 289). Gisteren hadden Lazarus’ vrienden: Nikodemus, Simeons zoon, Joannes Markus slechts weinig met Jezus gesproken, doch onder elkander waren zij in een voortdurende bewondering van zijn voorkomen, zijn wijsheid, goedheid, menselijke en zelfs lichamelijke hoedanigheden geweest, en telkens als Hij afwezig was of zij achter Hem wandelden, hadden zij elkander hun indrukken meegedeeld: “Welk een mens. Nooit is er zulk een geweest of zal er ooit zulk een verschijnen. Hoe ernstig, hoe zachtmoedig, hoe wijs, hoe alles doordringend, hoe eenvoudig! Maar ik versta Hem niet volkomen en toch moet ik geloven wat Hij zegt! Men kan Hem niet in het aangezicht zien, want het is als leest Hij ieders gedachten! Welke gestalte! Welke majestueuze verschijning! Welke vlugge, flinke stap, die Fascikel 10 167