en spelonk van Banias of Cesarea-Filippi). Ze ontspringt nabij de Libanon tussen twee bergen, in (bij?) een spelonk; men ziet het niet, tenzij men er dicht bij gekomen is. Aan zijn rechterhand lag op een wildernisgrond een effen plaats, waarop de vijver gegraven moest worden. Joannes zat op één knie; op de andere (opgeheven) knie had hij een lange rol van boombast liggen, waarop hij met een riet schreef; de zon scheen blakerend op hem; hij was naar de Libanon gekeerd, die in het westen vóór hem lag. Terwijl hij aldus aan het schrijven (en tekenen) was, werd hij opeens als roerloos en stijf; ik zag hem geheel buiten zichzelf en als in geestverrukking. Er stond, naar ik zag, een man bij hem, die gedurende zijn verrukking zeer veel op de rol schreef en tekende. Tot zichzelf teruggekomen, las Joannes wat op de rol stond, en begaf zich daarop met alle ijver en inspanning aan het werk. De boomschorsrol lag bij hem op de grond en twee er op gelegde stenen beletten haar samen te rollen; herhaaldelijk sloeg hij er zijn ogen op, want het leek mij dat het plan van de te graven vijver daar nauwkeurig op getekend stond. Met betrekking tot de ligging van de vijver zag ik uit het leven van Elias het volgende. De profeet zat droefgeestig over een begane fout in de woestijn en viel in slaap. Dan droomde hij dat een knaap hem met een stokje stiet en dat er naast hem een waterput lag, zodat hij vreesde er in te vallen, want van de stoot zag ik hem een eindje verder rollen; hierop zag ik de engel hem wekken en te drinken geven. Dit geschiedde op dezelfde plaats, waar Joannes nu zijn vijver groef. Ik begreep de betekenis van ieder aardlage die Joannes in het maken van de vijver doorgroef, en van alle bijzondere werkzaamheden, tot de vijver voltooid was. Alles had betrekking op de hardheid en andere gebreken van de mensen, die hij moest verbeteren, opdat de genade van de Heer op hen zou kunnen inwerken. Ik werd hierbij onderricht Fascikel 10 176