De ‘Profeet’ Joannes begint zijn zending. 265. Kort na de voltooiing van de doopvijver zag ik Joannes uit het noorden en uit de woestijn die bij de Jordaansbron is, zuidwaarts komen en tot de mensen terugkeren; hij maakte een wonderbare indruk. Hij is groot, door het vasten en de lichaamsversterving mager, maar toch sterk en vol spieren; zijn voorkomen is ongemeen edel, rein, eenvoudig; hij spreekt ronduit, gebiedend, zonder omwegen, op de man af; zijn kleur is bruinachtig; zijn aangezicht mager en ingevallen, ernstig en streng; zijn haar is roodachtig bruin en gekruld; hij heeft een kleine baard. Om zijn middellijf is een doek gewonden, die tot op de knieën neerhangt; hij draagt een ruwe bruine mantel, die uit drie stukken schijnt te bestaan. Van achteren is hij geheel (bedekt de gehele rug) en om het middellijf is hij met een riem samengehouden; zijn armen en borst zijn vrij en onbedekt; zijn borst is ruig en vol haar, dat bijna de kleur van zijn mantel heeft; hij draagt een staf die als een herdersstaf gekromd is (fasc. 2, nr. 60, voetnoot 125). Toen hij uit de woestijn zuidwaarts kwam, zag ik hem eerst over een beek een kleine brug slaan, zonder de minste rekening te houden met een overgang op een geringe afstand van daar, want altijd arbeidde hij recht vóór zich uit, waar zijn weg naartoe liep. Er was daar een oude volkerenweg, een internationale verkeersweg. Ik zag hoe hij bij Cydessa geweest is (3 uren ten noorden van Nazareth) en voor de bewoners daar in de omstreken gepredikt heeft en dat dezen de eerste heidenen waren, die tot zijn doop gekomen zijn. Zij leefden hier gans verwaarloosd en in aarden hutten; zij stamden af van allerlei volk, dat bij de laatste verwoesting van de tempel vóór Jezus, zich hier had neergezet. Ik heb gezien dat een der laatste profeten hun gezegd had dat zij hier moesten blijven wonen, tot iemand zou komen gelijk Joannes; deze zou hun dan zeggen wat zij doen moesten; ik heb ook gezien dat zij daarna naar Nazareth getrokken zijn. Fascikel 10 182