Een naburige vorst van Sidon had soldaten ter bescherming van de afgodendienaars gestuurd en ook Herodes wilde er nu soldaten heen sturen, om onder de stedelingen de rust te herstellen. Die soldaten waren bijeengeraapt gespuis; ik zag ze te Kallirrhoë bij Herodes; zij stelden hem in kennis van hun plan, zich eerst door Joannes te laten dopen; doch dit was diplomatie; het was een list om daardoor meer gezag op de mensen te hebben. Herodes antwoordde hun dat dit niet strikt vereist was; daar Joannes geen wonderen deed, hoefde men ook zijn zending niet te erkennen; zij mochten overigens raad te Jeruzalem gaan inwinnen. Ook zag ik hen inderdaad hierna te Jeruzalem; zij wendden zich tot drie verschillende raden om inlichtingen, waaruit ik kon opmaken dat het de raden van drie partijen (richtingen of gezindheden) waren. Dit geschiedde in het gerechtshof, waar Petrus later de Heer verloochende; er zaten daar vele rechters (juist in zitting vergaderd) en er was veel volk. De priesters antwoordden hun spottend en hooghartig, dat zij dit doen of laten konden, dat zulks volkomen eender was. Ik zag dan ongeveer dertig van die mannen bij Joannes, maar deze stuurde hun heftige verwijten toe; hij doorzag hen en verweet hun dat het hun er niet om te doen was hun leven te beteren. Daarom doopte hij maar enkelen van hen, in wie hij nog enige goede grond zag, nadat hij hen over hun huichelarij scherp had berispt. Bij Joannes te Ennon komen nu vele mensen bijeen; Joannes doopt nu niet gedurende verscheidene dagen, maar hij preekt onvermoeid en streng. Grote menigten van Joden, heidenen en Samaritanen lagen, van elkander gescheiden, op de heuvelen en schansen, en onder afdaken, deels in de schaduw, deels onbeschut onder de blote hemel rondom het leergestoelte van Joannes, naar wie zij allen luisterden; zo lagen er bij honderden rond hem om zijn woord te horen en de doop te ontvangen, om dan weer weg te trekken. Fascikel 10 197