Toen de afgezanten uit Jeruzalem bij Joannes aankwamen, had hij sedert drie dagen het dopen gestaakt, maar nu was hij even weer begonnen. De afgevaardigden wilden dat hij kwam onderhandelen, doch hij antwoordde: “Zodra ik klaar ben.” Hij heeft hun een kranig en kort bescheid gegeven; zij legden hem te laste dat hij eigenmachtig te werk ging, dat hij zich eerst te Jeruzalem aangeboden moest hebben (om de nodige volmacht te krijgen) en dat hij niet aldus gelijk een woesteling gekleed moest zijn. Toen de gezanten zich terugtrokken, bleven Jozef van Arimatea en de zoon van Simeon bij Joannes en ontvingen van hem de doop. Vele mensen die hier gekomen waren, had Joannes niet willen dopen; dezen wendden zich nu tot het gezantschap en beschuldigden hem van partijdigheid. De latere apostelen keren naar hun gewesten terug, waar zij veel over Joannes vertellen, maar worden ondertussen aandachtiger op Jezus. Door Joannes’ leer immers krijgen zij een voorgevoel nopens Hem, (dat Hij Degene zou kunnen zijn, die door Joannes aangekondigd wordt). Op zijn terugweg naar Jeruzalem ontmoette Jozef van Arimatea Obed, een bloedverwant van Serafia (Veronika), die een dienaar in de tempel is; hij vertelde aan deze, op zijn verzoek, veel over Joannes. Obed laat zich nu ook door Joannes dopen. Als tempeldienaar bleef hij een geheime leerling van Jezus tot hij later (openlijk) tot Jezus kwam. Doop van zieken. – Joannes naar Jericho. 276. 19 juli (fasc. 9, nr. 210). – Niettegenstaande grote hitte en afgematheid, glimlachte de  vertellende heden hartelijker dan naar gewoonte.  Naar de reden  hiervan gevraagd, antwoordde zij:   Fascikel 10 199