Ik zag Joannes over de Jordaan gaan om zieken te dopen (kwam dus op de westoever). Ik dacht: hij moet het ook zo warm hebben als ik; hij had slechts zijn doek om zijn middellijf geslagen en de mantel over zijn schouders hangen. Aan zijn ene zijde droeg hij een zak vol doopwater en aan de andere zijde zijn doopschaal. Op de oever van de Jordaan tegenover Joannes’ doopplaats heeft men vele zieken op draagbedden en op een soort van kruiwagens aangebracht; zij konden niet op het balkenvlot overgezet worden en lieten hem uitnodigen om zelf tot hen te komen. Hij kwam met een paar leerlingen; hij bereidde een mooie vijver, die door een wal gescheiden was van de Jordaan; hij deed dit zelf, want hij had altijd een spade bij zich; hij voorzag de vijver van een kanaal dat gesloten kon worden en hierdoor liet hij er water in; dan goot hij uit een lederen zak nog van het meegebrachte doopwater er bij. Na vooraf de zieken onderricht te hebben, doopte hij hen, terwijl hij water uit een schaal over hun hoofd goot; hiervoor had men ze op de rand van de put gezet. Ik zag dat Joannes, nadat hij de zieken aan de overzijde (d.i. aan de andere zijde dan Ennon) gedoopt had, weer aan de oostkant van de Jordaan naar Ennon trok. Terwijl hij in deze dagen in zijn hut eens te sluimeren lag, zag ik een engel op hem toetreden; deze zei hem dat hij op de andere zijde van de Jordaan bij Jericho moest gaan, omdat HIJ die komen moest, naderde; hij moest Hem verkondigen en voor Hem getuigen. Hierop zag ik Joannes en zijn leerlingen de tenthutten op de doopplaats te Ennon afbreken en enige uren op de oostzijde van de Jordaan afwaarts gaan. Nadat zij dan door een dorp gekomen waren (nl. Betabara), zag ik hen naar de westkant van de Jordaan overvaren en hier weer een eindver opwaarts trekken (en aan de tweede doopplaats aankomen). Er waren daar badplaatsen, witte als gemetselde vijvers; ze hadden een kanaal uit de Jordaan, dat geopend en gesloten kon Fascikel 10 200