Er waren daar verscheidene leerlingen in witte klederen met brede gordels, zoals de Apostelen bij hun eerste godsdienstplechtigheden gekleed waren; zij waren assistenten bij een soort offerande; er werd gewierookt. Joannes zelf verbrandde op een draagbaar reukaltaar verscheidene reukkruiden en -wortelen, en, zo ik meen, ook koornaren. Alles was met slingerkransen, bloemen en groen versierd; er waren ontelbaar veel dopelingen. De priestergewaden en sieraden van de Doper waren op de huidige doopplaats vervaardigd geworden. In deze dagen woonden hier aan de Jordaan ook vrouwen, doch af rd; gezonde zij werden niet gedoopt, doch maakten allerlei benodigdheden n e geestelijke klederen voor de Doper. De herkomst van de edelstenen in het borstschild van de Doper wordt door de zienster verder in nr. 5, 28 einde, aangetoond. Joannes scheen in alles wat hij deed als een nieuwe kerk te beginnen; hier verrichtte hij ook niet meer die handarbeid van vroeger en hij had onder het dopen een lang wit gewaad . aan Alleen de doopplaats van Jezus bereidde hij nog geheel met eigen handen en de leerlingen droegen hem het nodige aan. Ik zag Joannes op de feestplaats een grote en bezielde leerrede houden. Hij stond boven op de tent in zijn at. priesterorna De tent had immers rondom gaanderijen, zoals de tenten van de H. Driekoningen in Arabië. Tegen de muur die de plaats omringde, waren rondom opstijgende zitplaatsen aangebracht (wellicht twee of drie trapbanken boven mekaar, hetzij deze met de hutten afwisselden, hetzij de lichte hutten voor deze gelegenheid weggenomen waren). Daarop namen de talrijke aanwezigen plaats. Joannes sprak over de Zaligmaker, die hem gezonden had en die hij nooit had gezien en over de doortocht door de Jordaan. Er was in de tent ook weer een reukoffer, waarbij kruiden verbrand werden. Ik zag dat men van Mizpa in het zuiden tot Fascikel 10 215