Het vlees van de vrucht is zuurzoet, zeer verfrissend en daarom zeer gewaardeerd in de hete landen; men maakt er dan ook een veelvuldig gebruik van en men houdt zoveel van deze vrucht dat men ze ook als sieraad en siermotief veel gebruikt (b.v. aan de onderzoom van het feestkleed van de hogepriester, bij het versieren van gebouwen, enz.) Men onderscheidt een variëteit van granaatstruiken met bloedrode bloemen en ook roodachtige bladeren, en een andere met witte bloemen en witachtige bladeren. De twee soorten ziet K. hier door Joannes aangewend worden om tot Jezus’ verheerlijking de doopvijver en het eilandje te versieren. Fascikel 10 219