verwees hen naar Degene, die weldra naar zijn doop zou komen, die méér was dan hij, en die hij nooit had gezien. Hierna zag ik Herodes in een soort kas (zie ook fasc. 25, nr. 1285) op een muilezel rijdend, en zijn broers vrouw met wie hij leefde en die ook op een muildier reed; zij was trots en haam sc teloos opgedirkt, vouwenrijk en breed gekleed; ij z kwamen met een gevolg van dienaren tot in de nabijheid van de p doo plaats. De vrouw bleef vrij ver verwijderd en op haar muildier gezeten, maar Herodes steeg af en kwam nader tot op een zekere afstand en Joannes begon nu een gesprek met hem. Herodes redetwistte met Joannes, want deze had een ban over hem uitgesproken, nadat hij hem het pleitschrift van zijn overspelige verbintenis had voorgelegd (fasc. 10, nr. 280). Joannes had hem daardoor van alle deelneming aan de doop en aan het Heil van de Messias uitgesloten, indien hij die schandelijke verbintenis niet verbrak. Herodes vroeg aan Joannes of hij geen Jezus van Nazareth , kende van wie er nu in het land overal zoveel gesproken werd, of hij boden van hem ontving en of deze het misschien was, wiens komst hij altijd aankondigde, Herodes bad Joannes hem dit e t zeggen (en wel in zijn eigen voordeel), want dan wilde hij zich met zijn petitie tot deze wenden. Joannes wedervoer dat deze hem evenmin zou aanhoren, dat hij een echtbreker was en bleef; hij mocht zijn zondige verhouding voorleggen aan wie hij wilde, het zou een echtbreuk blijven. Fascikel 10 229