293. Op enige afstand bemerkte ik op het water van de Jordaan de satan, een zwarte gedaante als een donkere wolk en in die wolk zag ik een gewemel ven afgrijselijk gewormte en zwart ongedierte, dat zich onrustig rond hem verdrong; het was als werd alle kwaad, alle zonde, alle gift uit het gehele gewest, op ‘t ogenblik dat de H. Geest zich uitstortte, in vormen zichtbaar en als vluchtte het in die donkere gestalte als in zijn oorsprong terug. Het was gruwelijk, maar het verhoogde (door zijn kontrast) de onbeschrijfelijke glans, de vreugde en klaarheid, die zich over de Heer en het eiland uitstortten. De heilige doopvijver schitterde tot op de bodem en alles schitterde op bovennatuurlijke wijze. Ook de 4 stenen, waarop de Verbondsark gestaan had, zag men op de grond van de put vreugdig blinken; en op de 12 stenen rondom de vijver, waarop de levieten gestaan hadden, schenen aanbiddende engelen te staan. Want de Geest van God had ten aanschouwen van allen - aan de levende Grondsteen, - aan de uitverkoren, kostbare Hoeksteen van de kerk getuigenis gegeven, waaromheen wij als levende stenen gebruikt - een geestelijk huis, - een heilig priesterschap moeten vormen, om Gode geestelijke offers door zijn lieve, welgevallige Zoon, te kunnen brengen. Nu ging Jezus de trappen op en begaf zich onder de tent bij de vijver en deed hier weer zijn klederen aan, die Lazarus in bewaring gehad en die Saturninus hier nu weer binnengebracht had. Aangekleed trad Hij uit de tent en omgeven door zijn leerlingen ging Hij staan op de open plaats van het eiland ter zijde van de middelste boom (waar ook de grond hoogst was). Met opgetogen vreugd richtte Joannes nu het woord tot het volk en legde getuigenis voor Jezus af. Hij verklaarde plechtig dat Hij Fascikel 10 243