de Zoon van God en de beloofde Messias was; hij haalde alle beloften van de patriarchen en profeten aan, die nu vervuld waren- en deelde ook mee wat hijzelf gezien had; hij wees hun nog op de betekenis van Gods stem die zij allen gehoord hadden. Hij zelf zou nu spoedig, bij Jezus’ terugkeer (uit de woestijn na zijn vasten), wijken voor Hem. Hij beklemtoonde de betekenis van deze plaats en trok een parallel tussen de voorafbeelding en vervulling in verband met deze plaats: de Vervuller van het Verbond had zo-even getuigenis van zijn Vader, de almachtige God, ontvangen op dezelfde plaats waar, toen Israël het Beloofde Land in bezit kwam nemen, de Ark gestaan had; hij verwees allen naar Hem en prees gelukkig de dag waarop de belofte vervuld was, Israëls droomwens werkelijkheid geworden was en zijn verzuchtingen verhoring gevonden hadden. 294. Ondertussen waren nog vele mensen en ook vrienden van Jezus aangekomen; ik onderscheidde in de menigte Nikodemus, Obed, Jozef van Arimatea, Joannes Markus en anderen. Joannes zegde tot Andreas dat hij in Galilea de doop van de Messias moest verkondigen. Van zijn kant bevestigde Jezus in alle eenvoud dat Joannes de waarheid gesproken had; Hij zegde ook dat Hij zich nu voor een korte tijd wilde verwijderen; dan mochten alle zieken en bedroefden tot Hem komen; Hij wilde hen troosten, helpen en genezen; zij moesten zich ondertussen door berouw en goede werken er op voorbereiden. Nu wilde Hij zich nog eerst verwijderen om dan de stichting van het Rijk in te luiden, dat zijn hemelse Vader Hem gegeven had. Jezus kleedde dit in een parabel in, als van een koningszoon, die, alvorens zijn troon in bezit te nemen, zich terugtrekt om er zich op voor te  bereiden, de bijstand zijns Vaders af te smeken en alles te regelen. Fascikel 10 244