Hem eerbiedig en wierpen zich voor Hem neer, maar Hij deed hen vriendelijk opstaan. Zij die Hem eer bewezen, waren voorname lieden uit het dorp en zij ontvingen Hem in hun huis, doch de Farizeeën haalden Hem van daar af naar de synagoge. Zij waren Hem niet ongunstig gezind en verheugden zich er over een profeet in hun midden te hebben. Op de bekentenis evenwel van de leerlingen dat Jezus de zoon was van een timmerman van Nazareth, ontdekten zij veel in Hem, dat hun laakbaar scheen, hoewel zij hun mening voor zich bewaarden; zij hadden Hem voor een andere profeet gehouden (die meer aan hun opvattingen beantwoordde). Jezus sprak hun over de doop. Om Hem uit te horen vroegen zij welke doop de beste was, de Zijne of die van Joannes. Jezus herhaalde wat Joannes over zijn eigen doop en de doop van de Messias gezegd had (Mt. 3, 11; Joa. 1, 26- 33). Hij voegde er nog aan toe: “Wie de doop van de Voorloper versmaadt, zal ook de doop van de Messias niet eren.” Hij zegde nochtans nooit: “Ik ben het.”, maar sprak altijd in de derde persoon, zoals daarna in het evangelie, waar Hij zich de Mensenzoon noemt. In het huis waarin Hij zijn intrek genomen had, nam Hij nog een maaltijd en vóór het slapengaan bad Hij gezamenlijk met zijn leeringen. Van Luz uit was Jezus zuidwaarts naar Ensemes gegaan. Bij Ensemes vloeide de Kedron. (Dit is foutief, moet zijn: niet de Kedron. – Het volgende is juist).    De Kedron komt uit het dal, waar Judas zich verhangen heeft en vloeit naast de Olijfberg door het dal Josafat en verder dan oostwaarts om in de Dode Zee uit te monden. Het was hier een bergachtig gewest; het gebergte strekte zich opwaarts uit tot bij de berg Ammon bij de woestijn tegenover Fascikel 11 253