lamp; ook was er een luik in het dak dat geopend kon worden. Vóór de lamp stond een soort van smalle tafel (of bidbank), zoals een communiebank bij ons, waartegen zij onder het bidden konden leunen. Het was er zeer stemmig en net als in een kapel. De grijsaard leidde Jezus daar binnen en toonde Hem waar zijn H. Moeder gerust had en waar zijn grootmoeder Anna geslapen had; inderdaad, ook deze was hier gekomen, toen zij na Jezus’ geboorte de H. Maagd te Bethlehem bezocht. De huisbewoners waren op de hoogte van de geboorte van Jezus, van de aanbidding der H. Driekoningen, van de profetie van Simeon en Hanna in de tempel, van de vlucht naar Egypte en van Jezus’ wonderbaar leraren als twaalfjarige knaap in de tempel. Zij hadden ook verscheidene van die gebeurtenissen in hun bid- plaats met gebeden herdacht en van het begin af trouw geloofd, gehoopt en bemind. Zij vroegen Jezus, zoals naïeve landelijke mensen, wat er nu aan de gang was, wat er te gebeuren stond; dat te Jeruzalem onder voornaam volk het gerucht in omloop was dat de Messias verschenen was, die als koning van de Joden het rijk zou herstellen en hen van het juk der Romeinen bevrijden. Mogen wij ons daar werkelijk aan verwachten? vroegen zij. Jezus verklaarde hun alles in een parabel van een koningszoon die door zijn vader uitgezonden wordt om zijn troon te beklimmen, het heiligdom te herstellen en zijn broeders van het juk te bevrijden; maar dezen zouden de Zoon niet erkennen; zij zouden Hem integendeel vervolgen en mishandelen. Doch Hij zou verheven worden (cfr. Joa. 12, 32-34), en allen die zijn geboden onderhouden, tot Zich trekken in het Rijk van zijn hemelse Vader. Er gingen vele mensen met Jezus de bidplaats binnen, en, als ik het goed voorheb, heeft Hij er een toespraak gehouden. Ook heeft Hij, gedurende zijn verblijf hier, zieken genezen; de oude herder bracht Hem bij een buurvrouw, die sedert lange Fascikel 11 260