vroeg aan). Het koren vormde geen lange schoven, maar men sneed het ongeveer een halve voet onder de aren af en twee bundeltjes aren waren in het midden telkens zo samengebonden, dat de halmen op elkander lagen en de aren de twee uiteinden van de schoof vormden; deze schoven lagen op hopen gestapeld; men droeg deze arenbundels niet binnen, alsof het juist nu oogst was geweest; de oogst was veel vroeger, maar de arenbundels waren in zeer hoge, brede hopen als heuvels op het veld blijven staan; doch nu dat de regentijd begon en het veld opnieuw bereid moest worden, werden ze (verplaatst? en) met stro gedekt. De aren werden in de oogst met een krom mes afgesneden; het stro werd achteraf uitgerukt en op hopen geworpen. Ik zag de arenbundels binnenbrengen op draagbaren waaraan vier man droegen; het stro lag ook in lijnen en werd in bundels gerold, om te verbranden, meen ik. Op andere akkers zag ik ploegen; de ploeg had geen wielen en werd door mensen getrokken; de ploeg die ik zag, was als een slede met drie ploegscharen en er lag een zeker gewicht op; daartussen was de aanspan (die Anspanne, de haak om er het trektouw aan vast te leggen?). Gewoonlijk werd de ploeg door mensen of ezels voortgetrokken, zonder van achteren door iemand bestuurd te zijn; zij ploegden in de lengte en de breedte; de egge die ik zag was driehoekig; het brede deel was van voren; waar de grond rotsachtig was, krabden zij er wat aarde boven (cfr. Mt. 13, 5-6) en ook daar groeiden er vruchten; de zaaiers droegen de zak van achter en van voren; ook over de nek met de beide uiteinden op de borst; de planten die ik zag zetten, waren knoflook en een plant met grote bladeren, die, geloof ik, tot bijgerecht diende; een daarvan heette doerra96. 96 Het is treffend hoe raak en reëel K. het landbouwwerk hier beschrijft, maar ook overal elders waar zij er op terugkomt. Op de hiernavolgende afbeelding vindt men meerdere van de eigenaardigheden terug, die zij hier beschrijft. Fascikel 11 263