De leerlingen verzamelden die mensen aan de weg (tussen Nebi Moesa en Betaraba) en Jezus sprak hun toe in parabelen, zaaien en oogsten; Hij sprak met de leerlingen over het geestelijk zaad, dat zij door de doop in de zielen moesten uitstrooien. Hij duidde er twee aan, onder wie Saturninus, die binnenkort aan de Jordaan moesten dopen; Hij zei hun dat dit dopen het zaad was en dat zij ook over twee maanden, zoals deze mensen hier, zouden oogsten (of het graan binnen brengen); Hij maakte ook gewag van het stro dat in het vuur geworpen moet worden. (Het getal ‘twee maanden’ is op de volgende wijze te rechtvaardigen. Na twee maanden is Jezus’ vasten geëindigd; Hij zal dan nog enige tijd in deze omstreken rondgaan en leren, en dan zullen de leerlingen reeds de vruchten van het door hen toegediende doopsel kunnen vaststellen. – Ook wordt doerra reeds geoogst drie maand na ’t zaaien). Terwijl Jezus aldus sprak, kwam een schaar arbeiders uit Sikar langs de weg genaderd; zij hadden schoppen, hakken en lange stangen hij zich; het waren als slaven en ik geloof dat zij nu van hun akker- of wegenarbeid naar huis terugkeerden (over dit ras: zie fasc. 9, nr. 234, voetnoot 46). Zij waagden het niet tot dicht bij de Joden te komen; zij bleven uiterst schuchter op enige afstand staan en luisterden van daar. Jezus riep hen nader en zegde dat zijn hemelse Vader alle mensen door Hem tot zich riep; Hij sprak over de gelijkheid van alle mensen zonder onderscheid, wanneer zij boetvaardigheid doen en zich laten dopen. Die schamele mensen waren door zijn goedheid getroffen en zo onder de indruk, dat zij Hem te voet vielen en Hem baden dat Hij ook tot hen in Samaria zou komen en hen eveneens zou helpen. Hij beloofde hun dit, maar nu moest Hij zich nog eerst afzonderen om zich op de prediking van het Rijk voor te bereiden; zijn hemelse Fascikel 11 265