Jezus trok voorbij. Zijn leerlingen gingen in groepen, deels vóór en deels achter Hem; de groep die zich het laatst bij Hem had aangesloten, was de laatste (nr. 314, begin). Het was in de vroege morgen. Zeer vele mensen kwamen op de woorden van Joannes naar de plaats gelopen, maar Jezus was reeds voorbij; zij riepen Hem nog met lofwoorden achterna, doch Hij verdween uit hun gezicht. In de tekst last Brentano hier de volgende nota in:   Daar Jezus de volgende maandag, 15 oktober, ’s avonds vóór het  loofhuttenfeest te Dibon komt, zo is de avond van 15 oktober het  begin van 15 Tisri en dus ook het begin van het loofhuttenfeest.    Heden is het dus 11 Tisri of de 2e dag van het verzoenfeest.  (Dit feest  duurde eigenlijk maar één dag, 10 Tisri, maar het kon verdubbeld  worden.  Aldus D. Rops, Jezus in zijn tijd, 357).    Op het verzoenfeest, zo vervolgt Brentano, vervloekte de  Hogepriester in de tempel een bok, na hem met zijn eigen zonden en  met die van het hele volk beladen te hebben, en liet hem naar de  woestijn jagen.  Het ligt voor de hand dat de Doper deze handeling  en ceremonie voor ogen had en zeggen wilde: deze is de ware bok,  het Lam dat de zonden der wereld werkelijk wegneemt; bij Hem is  het meer dan een afbeeldsel.   De gelijktijdigheid of quasi‐gelijktijdigheid van Joannes woorden met  die ceremonie, werpt een verrassend licht op Joannes’ woorden: Ziet  het Lam van God, dat de zonden van de wereld wegneemt.   316. Bij hun terugkeer zegden die mensen tot Joannes, dat Jezus door een ganse menigte nagelopen werd; zij hadden ondertussen vernomen dat zijn leerlingen reeds gedoopt hadden; zij vroegen dus wat daaruit zou voortkomen? Joannes herhaalde hun nogmaals: “Om voor Jezus te wijken, zal ik spoedig deze plaats verlaten, want mijn enige zending is het geweest zijn voorloper en knecht te zijn.” Dit scheen zijn Fascikel 11 294