‘s Avonds nam de Heer zijn intrek in een herberg aan het einde van de rij huizen; ze stond niet ver van de grote en schone synagoge van Dibon, die tussen Dibon en die woningen op een breder plaats in het midden van de weg gelegen en met bomen omringd was. Jezus was ook in een loofhut ter herberg en ook hier hield Hij een toespraak106. 325. 16 oktober = 15 Tisri; Loofhuttenfeest. – De volgende dag leraarde Jezus in de synagoge; Hij herhaalde nog altijd de parabel van de zaaier. Hij sprak ook over de doop en de nabijheid van het Rijk Gods, ook over het loofhuttenfeest en de manier waarop men het vierde; Hij maakte er hun een verwijt van dat zij heidense elementen in hun godsdienstgebruiken opgenomen hadden; er waren hier inderdaad nog Moabieten en de inlanders hadden zich met hen vermengd. (De rivier Nimrin is lange tijd de noordgrens van Moab geweest.) 106 De vereenzelvigingen van synagoge met Moesta en van Dibon met Beleibil zijn nagenoeg zeker. Tell Moesta is een hoogte, zoals het woord zelf het zegt; op die hoogte vindt men resten van gebouwen. Men vindt Moesta terug in het woord ‘knista’, d.i. ‘synagoge’; de ‘k’ valt weg; in het Arabisch wisselen de ‘n’ en ‘m’ vaak af. Dibon = Beleibil = Kaibôn = Daebôn = Debir. – Tell Beleibil stijgt terrasvormig omhoog en heeft een platte kruin. Straks vermeldt K. deze terrassen: “Dibon is rijk, zegt ze, aan bronnen, tuinen en terrassen”. In de omgeving van Beleibil ziet men te allen kante waterkes; de tuinen zullen grotendeels op de terrassen aangelegd geweest zijn. Ook laat zij Herodes eenmaal dicht bij Dibon het tweearmig riviertje oversteken. Dichtbij Moesta verenigen zich die twee armen. Zo is onze vereenzelviging goed gefundeerd. Dit Dibon is waarschijnlijk ook het stadje dat in de vertaling van de Septante van Josuë, 13, 26 Daibôn, Daebôn genoemd wordt; voor deze passage wordt in andere vertalingen het woord Debir gebruikt. Fascikel 11 312