en Hij zegende haar; Hij legde de handen op haar, en me dunkt dat Hij ook iets uit een fles over haar hoofd gegoten heeft, maar ik weet niet juist of het olie of water was. Eenmaal kwam de gedachte bij mij op dat het de doop kon zijn, maar nu kan ik daar niets zekers over zeggen; het bleef mij duister en nu geloof ik dat ik het niet weten moest. Na een ogenblik zwijgen, vertelde de zienster verder:   334. De zwijgzame Maria was een zeer heilig persoon, doch niemand doorzag of begreep haar; zij leefde in een wereld van gezichten over het verlossingswerk, waar niemand nog geen gedachte of vermoeden van had, maar dat zij verstond als iets zo vanzelfsprekend, dat ook een kind het moet verstaan; men hield haar voor krankzinnig. Na haar het tijdstip van haar dood meegedeeld te hebben met de woorden: “Als Ik na Pasen hier terugkeer, zult gij uit uw gevangenis naar huis mogen gaan.”, zalfde Jezus haar lichaam in voorbereiding op haar dood. Men kan hieruit besluiten dat de zalving van het lichaam zulk geen geringe zaak is als vele mensen het menen. Jezus nu had medelijden met de zwijgzame Maria, die als vermeende krankzinnige geen zalving te verwachten had, want haar heiligheid was een geheim. Jezus zond nu de stille Maria weer heen en zij keerde naar haar woning terug. Hierna onderhield Jezus zich nog met de mannen over de doop van Joannes en de doop van de H. Geest. Ik herinner me geen groot verschil tussen de doop van Joannes en de eerste doop van Jezus’ leerlingen. Deze laatste bewerkte evenwel doeltreffender de vergiffenis van de zonden. Ook heb ik geen dopelingen van Joannes vóór de nederdaling van de H. Geest herdoopt zien worden met de doop van Jezus. Fascikel 11 329