Vasten – eerste en tweede dag. 337. 27 oktober, Sabbat. – Ik zag Jezus in de spelonk met uitgestrekte armen knielen en zijn hemelse Vader vurig smeken om kracht en troost tegen die berg van lijden die vóór Hem oprees; Hij zag zijn gehele lijden voorop (dus nu reeds zoals in de Olijfhof) en Hij bad om de nodige genaden voor iedere pijn. Ik had dit visioen van twee uur tot een kwartier vóór vijf in de morgen; het was zo rijk aan inhoud en bijzonderheden, het leerde mij zoveel, als had ik er een jaar lang op geschouwd; ik zag alle kommer, alle lijden van Jezus tot zijn dood toe in beelden weergegeven. Geheel overweldigd smeekte Hij dringend tot Zijn Vader om kracht, en ik zag Hem ook troost, versterking en verdiensten voor elke smart ontvangen. Ik zag een witte lichtwolk, zo groot als een kerk, over Hem neerdalen en na zijn verschillende gebeden naderden tot Hem meerdere slanke, geestelijke gestalten, die in zijn nabijheid een menselijke gedaante kregen; deze eerden Hem en brachten Hem een troost of een belofte, een hoopvol vooruitzicht; wat en hoe ik alles zag is mij onuitsprekelijk. Ik zag dat Jezus hier in de woestijn alle troost, alle hulp, alle zegepraal in de bekoringen voor ons verwierf, de verdiensten van onze strijd en zegepraal betaalde, de waarde van onze verstervingen en vasten voorbereidde. Ik zag dat Hij hier al zijn toekomstige arbeid en lijden aan God de Vader opofferde, om de latere ‘arbeid in geest en gebed’ van allen die in Hem geloven zouden, verdienstelijk te maken. Fascikel 11 334