Jezus’ lijden wordt hem getoond. 338. 31 oktober. – Tot vier uur in de morgen duurde mijn nachtelijk visioen; het geschiedde als volgt. Ik kwam tot Jezus in de spelonk; ik zag ze thans ruimer, want gisteren had ik Jezus slechts van bij de ingang gezien. Er was in de spelonk een gat, waardoor een ruwe, koude wind binnenwoei113. In deze tijd van het jaar was het hier zeer koud en nevelig. De spelonk was ruw en van rots en ook de grond zeer ongelijk; ze was van bontgeaderde steen. Gepolijst zou ze er als geschilderd uitgezien hebben. De rots of heuvelhelling waarin de spelonk was, was in de omtrek met enig struikgewas begroeid; ook lagen daar rotsstukken die er bijna als struikgewas uitzagen. De spelonk was zo ruim dat Jezus op een plaats kon knielen en liggen zonder zich onder de opening te bevinden. Op het ogenblik van mijn aankomst in de spelonk lag Jezus op zijn aangezicht; ik stond lang bij Hem en bekeek zijn blote voeten; zijn kleed reikte slechts tot zijn enkels; ze zagen rood en waren door de ruwe wegen gewond, want hij had barvoets de woestijn doorkruist (nr. 335). Ik zag Jezus zich nu eens oprichten, dan weer op zijn aangezicht liggen 113 Ruwe koude wind. – Hier weer blijkt het dat de winter dit jaar vroeg begon; hier echter een kort woord over NACHTkoude. Zelfs in de zomer kan ze zich acuut laten voelen; het temperatuurverschil tussen dag en nacht is aanzienlijk. “Het is bekend hoe scherp de lucht ‘s nachts kan zijn, vooral op de bergen. Een brandende daghitte kan vrij vlug in een snerpende nachtkou overgaan.“ Men leest in D.B., Moab, c. 1153: “Feitelijk is het klimaat in het bergland van Moab gematigd. Twee jaren op drie krijgt men er sneeuw, doch zelden tweemaal in hetzelfde jaar; dan bedekt ze geheel de hoogvlakte en kan zich langer dan 8 dagen handhaven … De oostwinden zijn gloeiend in de zomer, maar vinnig koud in de winter …” Fascikel 11 338