tuin van een Esseen, die eertijds hier gewoond had; ook Elias heeft zich hier enige malen opgehouden; die boom stond achter de spelonk, niet ver van de steilste helling. Aan zulke bomen worden driemaal in het jaar insnijdingen aangebracht, waaruit dan balsem druipt, telkens in een mindere hoeveelheid. 345. Satan plaatste de Heer op de hoogste spits van de berg, op een overhangende, ontoegankelijke klip, die nog hoger is dan de spelonk; het was reeds nacht, doch terwijl satan om zich heen wees, was het klaar waar hij wees en men zag de wonderbaarste gewesten van de wereld in alle richtingen. De duivel sprak Jezus nu ongeveer toe als volgt: “Ik weet het, Ge zijt een groot leraar en Gij wilt nu leerlingen verzamelen om Uw leer te helpen verspreiden. Zie al die heerlijke landen daar liggen. Zie welke machtige volkeren daar leven en zie hoe hier dichtbij Judea zo klein en onbeduidend is. Ga liever naar die heerlijke landen, ik geef ze U allemaal, indien Gij neerknielt en mij aanbidt.” Met dit aanbidden bedoelde de duivel een gebruikelijke vernedering, waaraan de Joden en vooral de Farizeeën zich voor hoge personen en koningen gaarne onderwierpen, wanneer zij iets van hen verkrijgen wilden. De duivel had hier maar een verwijderde, onrechtstreekse bekoring voor, gelijk toen hij onder de gedaante van een hofbeambte van Herodes uit Jeruzalem tot Jezus kwam en Hem naar Herodes’ paleis ontbood, onder voorwendsel Hem daardoor in zijn onderneming te steunen. Terwijl satan aldus rondwees, zag men grote landen en zeeën, vervolgens vele steden, waarin koningen met pracht en praal triomfantelijk binnenrukten aan het hoofd van grote legers en te midden van hun hovelingen. Men zag dit alles zo duidelijk, alsof men er bij was, ja, nog duidelijker; men voelde zich werkelijk overal bij tegenwoordig en als het ware in die landen verplaatst. Elk tafereel, elk volk onderscheidde zich door eigen glans en pracht, zeden en gebruiken. Fascikel 11 362