Satan roemde de hoedanigheden van ieder volk in het bijzonder en wees bij voorkeur naar een land waar prachtmensen woonden, die door hun grootte op reuzen geleken, ik meen dat het Perzië was (waar inderdaad nu nog grote mensen wonen). Hij raadde Hem boven alles aan zijn leer daar te gaan verspreiden, niet in dat onbeduidend, onooglijk Palestina. Dit was een zeer wonderlijk tafereel, men zag zo veel en zo klaar; alles was zo schitterend en prachtig. Jezus antwoordde niets dan deze woorden: “Gij zult God, uw Heer, aanbidden en Hem alleen dienen, wijk van Mij, satan!” Op dit woord zag ik satan zich in een onbeschrijflijk gruwelijke gestalte van de rotsberg wegpakken, in de diepte neerstorten en verdwijnen als verslond hem de aarde. Jezus door engelen gediend. Toen verliet Hem de duivel, en zie! de engelen naderden en dienden Hem (Mt. 4, 11: cfr. Markus, 1, 13). 346. Aanstonds hierop zag ik een schaar engelen tot Jezus naderen en voor Hem neerbuigen; zij namen Hem, ik weet niet op welke wijze, als op hun handen en zweefden met Hem zachtjes van de rots naar de spelonk waarin Jezus zijn 40-daagse vasten begonnen was. Hij werd door 12 engelen nedergedragen, die vergezeld waren van andere dienende engelen ook in een bepaald getal; ik weet niet zeker of er in totaal geen 72 engelen waren, maar ik ben toch geneigd het te geloven, want de gehele tijd herinnerde de voorstelling mij aan het getal apostelen en leerlingen. Fascikel 11 363