Zijn top bereikt 492 m boven de Dode Zee, 323 m boven Oud-

Jericho, 98 m boven de Middellandse Zee.

De flank is totaal naakt en in scherpe tegenstelling met de

groene, waterrijke oaze van Aïn Doek aan de noordoostvoet

van de berg.

Onder de talrijke grotten is die van Jezus’ vasten natuurlijk de

vermaardste; ze bevindt zich nagenoeg op het zuideinde van de

bergblok, waar deze zich boven een diepe ravijn naar het westen

wendt. Om ze te bereiken moet men tot halverwege de helling

opklimmen langs een in de rotswand gehouwen pad, dat vroeger

zeer moeilijk en gevaarlijk was, maar nu verbreed en bruikbaar.

Aan alle zijden is de berg om zo te zeggen ontoegankelijk.

Ten westen wegens de lange, hoewel afdalende hellingen en

heuvelen en diepe wadi Soeëinit (valt buiten het kader van ons

kaartje),

ten noorden door die van Maqoeq en Roemman,

ten oosten door de steile helling,

ten zuiden door de Denoen en Retmeh en verder in dezelfde

richting door de el-Qelt.

Ook werd hij nooit bewoond, tenzij door luipaarden, hyena’s,

andere wilde dieren en eremijten. Van de laatste zijn vooral

bekend en vermaard: de H. Chariton, Elpidius, Eustacius, Enesius.

In de 8e eeuw kwam een monnik en wonderdoener met name

Stefanus uit het klooster Mar Sabas hier een vasten van 40 dagen

doorbrengen.

Fascikel 11

380