Andreas was eigenlijk nog niet als leerling aanvaard; Jezus had hem niet geroepen; hij was uit eigen beweging gekomen en hij had zich aangeboden en zijn verlangen bij Hem te zijn, te kennen gegeven. Hij is begeriger en gereder voor Jezus’ dienst dan Petrus. Deze dacht zeer licht: “Daartoe ben ik te gering; dat gaat mijn krachten en bekwaamheden te boven”, en daarmee keerde hij tot zijn bezigheden terug. Ook Saturninus en de twee neven van Jozef van Arimatea, Aram en Temeni, hadden zich uit eigen beweging bij Jezus gevoegd. Er zouden nog vele andere leerlingen van Joannes, wiens doopplaats nu minder en minder bezocht werd, tot Jezus gekomen zijn, zo niet enige eigenzinnige leerlingen van Joannes, die Jezus als een concurrent van hun meester beschouwden, hen daarvan weerhouden hadden. Zij klaagden gedurig bij Joannes over de handelwijze van Jezus; zij meenden dat Jezus, met hier te laten dopen, inbreuk op Joannes’ rechten maakte en zich geen doop aan te trekken had. Joannes had de grootste moeite om hen hun kortzichtigheid te doen inzien; hij zegde hun dat zij zich zijn woorden moesten herinneren; hoe hij het hun sedert lang voorop gezegd had dat hij slechts de weg bereidde en dat zijn taak nu binnenkort, zodra de wegen bereid waren, een einde zou nemen. Maar zij hielden buitengewoon van Joannes en zij konden zich met dit vooruitzicht niet verzoenen. Er was heden reeds zulk een gedrang bij de doopplaats van Jezus, dat Hij tot de leerlingen zei dat ze morgen verder zouden gaan. Bij Joannes vinden wij hier juist heel kort achtereen de uitdrukking: ‘altera die’ en ‘in crastinum’, d.i. de volgende dag, tot driemaal toe (1, 29. 35. 43). Het is duidelijk dat hierdoor te verstaan is: een andere keer, niet lang daarna. Een spreekwijze die ook voorkomt in het Oude Testament. Fascikel 12 389