Dit was een zeer trouwe knecht en hij stelde de kommer van zijn heer met gevoelens van oprechte deelneming voor. Jezus antwoordde hem dat Hij niet kon meegaan, maar dat Hij het zoontje toch zou genezen, omdat het een onschuldig knaapje was. Hij zei dan tot de knecht dat de heer zich met uitgebreide armen op zijn zoon moest uitstrekken en een zeker gebed doen, dan zou de melaatsheid van het kind wijken; en dat daarna hij, de knecht, zich op dezelfde wijze plat op het kind moest leggen en zijn adem in zijn mond moest blazen; er zou dan een blauwe damp van het kind uitgaan en het zou ook van zijn stomheid genezen zijn. De overige bijzonderheden ben ik vergeten. Ook heb ik in een bijvisioen gezien hoe de vader en de knecht het kind op die manier genezen hebben. Het bevel aan vader en knecht om zich op het zieke kind uit te strekken, had bepaalde geheime oorzaken of redenen die ik niet meer nauwkeurig weet. Dit kind was onwettig en scheen mij het natuurlijke kind te zijn van de knecht, die het op zondige wijze gewonnen had bij de vrouw van de huisvader, zonder dat deze het wist; maar Jezus wist het. Zij moesten beiden een schuld van het kind wegnemen, maar ik kan niet duidelijk maken op welk een geheimnisvolle wijze dit geschiedde. De stad Kedes lag ongeveer zes uren ten noorden van Kafarnaüm, op de grenzen naar Tyrus toe en ten westen van Paneas (= Cesarea-Filippi, aan de voet van de grote Hermon, grote kaart 1). Kedes was eertijds een kanaänietische hoofdstad en nu een vrijstad (Jos. 12, 22; 20, 7), waarin degenen die door het gerecht (versta: door bloedwrekers) vervolgd waren, konden vluchten en een onderkomen vinden; ze grensde aan het gewest Kaboel, dat eertijds door Salomon aan de koning van Fenicië ten geschenke Fascikel 12 423