Onder meer trok men haar een gouden trechtervormig kapje van haar middelvinger, dat er als een vingerhoed op zat; voorts ontdeed men haar van kettingen, sierspelden, die zij op de borst droeg, en van armbanden om haar te verlichten; zij behield van haar kleinodiën niets op zich dan de trouwring op haar linkerringvinger, die de H. Maagd haar geschonken had, en een gouden juweel dat aan haar hals hing en bijna de vorm van een gespannen boog had. In het grote vlak van dit hangjuweel was een bruin vlakje van een zekere materie ingezet, gelijkend op die in de trouwring van Maria en Jozef, en daarop was een liggende figuur afgebeeld, die vóór zich een bloemknop hield en beschouwde. Het eigenlijke wonder. 386. Op het spel in de lusthof volgde het bruiloftsmaal. De grote zaal van het feesthuis vóór de versierde haardmuur was in een middenruimte en twee zijruimten ingedeeld door twee lage schermen, zodat de aan tafel aanliggende gasten elkander gemakkelijk konden zien. In elke ruimte stond een lange, smalle tafel. Jezus had zijn plaats in de middenruimte aan het hoofd van de tafel; zijn voeten waren naar de versierde haardplaats gekeerd. Aan deze tafel hadden ook Israël hun plaats, de vader van de bruid, de mannelijke verwanten van Jezus en van de bruid, en ook Lazarus. Aan de tafelen ter zijde lagen de overige mannelijke bruiloftsgasten en leerlingen aan. De vrouwen zaten in de ruimte achter de vuurplaats, maar konden toch al Jezus’ woorden horen. De bruidegom diende de tafel, maar toch was er ook een spijsmeester met een voorschoot en nog enkele andere tafeldienaars. De bruid met enige dienstmeiden bediende de tafels van de vrouwen. Fascikel 12 452