op het Meer, waarop zij de schepen van Petrus en Jakobus en Joannes onderscheidden. Petrus had een groot schip waarop zijn knechten waren; hijzelf was op een klein schip dat hij bestuurde. Joannes en Jacobus met hun vader hadden eveneens een groot schip, maar ook nog kleine; ik zag ook het schip van Andreas; het was klein en bevond zich bij de schepen van Zebedeüs, maar hijzelf was nu aan het dopen bij de Jordaan. Hiervóór en nog hierna staan enige datums tussen haakjes; ze zijn  door ons als aanvulling toegevoegd: oorspronkelijk staan ze er niet.   Waarschijnlijk werd heel deze passage ietwat later geschreven of ook  verteld en bleven daarom de datums achterwege.  Daar ze dus niet  oorspronkelijk zijn en een vergissing kunnen bevatten, plaatsen wij  die tussen haakjes.   393. Toen nu de leerlingen hun vrienden op het Meer ontwaarden, wilden zij de heuvel af om hen te gaan roepen, maar Jezus beval hun te blijven. Ik hoorde hen de opwerping maken: “Hoe kunnen die mannen daar nu nog rondvaren en vissen, nadat zij Uw werken gezien, Uw leer en Uw boodschap vernomen hebben?” Doch Jezus antwoordde hun: “Ik heb ze nog niet geroepen; zij en voornamelijk Petrus hebben een grote handel, waar vele mensen van leven; Ik heb hun gezegd hun beroep voort uit te oefenen, doch zich ondertussen gereed te maken tegen dat Ik hen zal roepen. Ondertussen moet Ik eerst nog veel doen en ook te Jeruzalem het paasfeest gaan vieren.” (cfr. nr. 373, 29 december, 3e alinea). Het gezegde: de heuvel ligt tussen Betsaïda en de uitmonding van de Jordaan, lijkt vreemd, omdat Betsaïda zich tot tegen de westvoet van die heuvel uitstrekt en de Jordaan er zo ver van verwijderd is, maar soortgelijke gezegden treffen wij elders nog aan. Men zou ook kunnen veronderstellen dat zij de rivier Djamoes, in dit jaargetijde zeer waterrijk, voor de Jordaan genomen heeft. Fascikel 12 472