Aan de westzijde van de heuvel (op de terrassen van de heuvelhellingen) stonden zowat 26 woningen, naar ik schat, meestal van vissers en landarbeiders (werklieden van de hoofdman van Kafarnaüm, Serobabel, aan wie dit dorp toebehoorde). Toen Jezus in die wijk kwam, kwam een bezetene achter Hem aangelopen, die riep: “Daar gaat Hij, daar komt Hij, de Profeet, voor wie wij moeten wijken!” Aanstonds was Jezus door nog vele andere bezetenen omringd die schreeuwden en raasden, en ook door hun bewakers. Jezus beval hun rustig te zijn en Hem te volgen. Hij ging de heuvel op en leerde daar. De bezetenen meegerekend, waren er wel 100 toehoorders; Hij sprak over de boze geesten, hoe men hun kan en moet weerstaan en over de verbetering van leven. De bezetenen werden allen bevrijd en zeer stil; zij weenden en dankten Hem en zeiden dat zij zich hun vorige toestand niet meer herinnerden. Deze ongelukkigen van wie er enige aan elkaar geketend geweest waren, had men uit verscheidene omliggende plaatsen hier aangebracht, omdat het gerucht zich verspreid had dat er een Profeet in het land opgestaan was, zo heilig als Mozes. Maar zij zouden Jezus nog niet opgemerkt en Hem gemist hebben, had niet één van de bezetenen zich losgerukt en Hem nageschreeuwd. Nu ging Jezus van hier tot zijn Moeder tussen Kafarnaüm en Betsaïda. Kafarnaüm lag niet ver van deze heuvel, een weinig ten noorden ervan. (Maria’s huis lag heel dicht, een weinig ten westen van de zuidelijke verlenging van de heuvel Kanazir). ‘s Avonds met het begin van de sabbat onderwees Jezus in de synagoge te Kafarnaüm. Fascikel 12 473