niet verschilde van die waar eertijds de Verbondsark had gestaan, en dat ook de vier stenen in de doopbron dezelfde waren, waarop men haar in het bed van de Jordaan had neergezet. Zo wist nu ook de Heer alleen dat het deze stenen waren, die nu de doopsteen vormden (nl. een doopinstallatie met de 5 genoemde stenen gevormd, zoals verder beschreven wordt). De Joden hadden sedert lang de plaatsen vergeten, waar die stenen gelegen hadden; ook aan de leerlingen was niets daarvan bekend. Andreas had in de driehoekige steen een ronde kom uitgehouwen, en deze rustte op de VIER ondergeplaatste stenen in een vijver vol water, dat deze doopinstallatie als een gracht omringde, in dit water was water gegoten en gemengd uit de doopbron van Jezus op het eiland. Het water in de kom van de driehoekige steen was eveneens uit dezelfde doopvijver van Jezus en Jezus zegende het. Wanneer de dopelingen in de vijver rondom de driehoekige steen (en de vier stenen) afgedaald stonden, reikte het water hun tot de borst. 397. Naast deze doopplaats was een soort van altaar, waarop de witte doophemden lagen. Twee leerlingen legden de dopelingen de handen op de schouders en Andreas en Saturninus, of ook dikwijls tot aflossing een andere, doopten hen, terwijl zij met de holle hand driemaal water uit de kom op hun hoofd schepten in de naam van de Vader, van de Zoon en van de H. Geest. Zij die doopten en de handen oplegden, hadden witte lange klederen en gordels aan, met lange banden van stoffe, die als brede stalen van hun schouders neerhingen. Joannes doopte met een schaal die 3 groeven had, waardoor het water in 3 stralen op de hoofden vloeide; hij gebruikte andere woorden, waarin melding werd gemaakt van Jehova en diens gezant. Geen van hen die Joannes’ doop ontvangen hadden, werd op deze plaats herdoopt, maar ik meen dat zij wel na de Fascikel 12 487