Heden genoten de vrouwen en jonge dochters, ter gedachtenis van Ester, een grote vrijheid en een uitzonderlijk voorrecht in de synagoge; zij moesten niet afgezonderd blijven en mochten zelfs naderen tot de plaats waar de priesters stonden (cfr. fasc. 7, nr. 199, voetnoot 421). In de synagoge kwamen stoeten van kinderen, wonderlijk en verschillend gekleed, de ene wit, de andere rood. Ook trad een jonge dochter op, met een halssieraad dat er schrikwekkend uitzag: zij had nl. een bloedrode, platte ring om de hals, als was deze haar doorgesneden, en van deze ring hingen vele bloedrode draden met knopen neer; deze verbeeldden bloedstrepen met bloeddroppen en -vlekken, juist als vloeide er vers bloed uit haar afgehouwen hals neer; als in een theaterspel stelde zij een zekere persoon voor; zij droeg een prachtige mantel en de sleep van haar kleed werd gedragen; zij was door vele andere jonge dochters en kinderen gevolgd. Van voren op haar hoofd verhief zich een hoog, spits opzetsel en ze droeg een lange sluier; ze droeg ook iets in de hand, maar of dit een zwaard of een scepter was weet ik nu niet. (Waarschijnlijk kort zwaard, in de veronderstelling dat ze Judit, de zuster van Judas de Makkabeeër, voorstelde). Het was een grote en zeer schone dochter; ik weet niet juist wat dit betekende; ik meende eerst dat zij Ester moest verbeelden, doch niettemin scheen zij mij dan weer een Judit voor te stellen, evenwel een andere dan die Judit, welke Holofernes had gedood191, want er was een dienstmeid bij haar, die een schone 191 Bij deze passage plaatste Brentano de volgende nota: “Jaren later las ik dat vele Joden op 13 Adar niet alleen de vasten van Ester herdenken, maar ook een feest vieren ter gedachtenis aan de overwinning op Nikanor door Judas de Makkabeeër (II Makk. 15, 3). Zij beweren dat een zuster van deze Judas, Judit genaamd, Nikanor het hoofd afgehouwen heeft. Op de verjaardag van de tempelwijding van de Makkabeeën zingen zij ook liederen ter ere van Judit, die van de Judit van Betulië schijnt onderscheiden te moeten worden.” Tot hier Brentano. Fascikel 13 563