verschijnt; de oude wijke voor de nieuwe; de werkelijkheid vervange voortaan de zinnebeelden. Het was ongeveer dit wat Jezus zegde. Zij vroegen Hem waar vandaan Hij dit alles wist, en Hij antwoordde hun dat zijn Vader Hem dit bekend gemaakt had, zonder te verklaren wie Hij door zijn Vader bedoelde; Hij sprak gewoonlijk in algemene bewoordingen over dit punt. De Farizeeën waren verbitterd en toch vol afgedwongen bewondering en zij durfden niets tegen Hem ondernemen. Het was eigenlijk aan leken verboden in dit deel van de tempel te komen, doch Jezus ging er binnen als een Profeet (cfr. fasc. 7, nr. 199, voetnoot 421). In zijn laatste jaar heeft Hij daar zelfs geleerd. Na de sabbat ging Jezus naar Betanië. Gedurende Jezus’ tegenwoordig verblijf hier te Betanië heb ik Hem tot nog toe niet met de stille Maria zien spreken; ik vermoed dat haar einde nabij is; er schijnt iets aan de hand met haar. In haar toestand is verandering ingetreden; zij ligt ter aarde op een bed van grauwe dekens en dienstmaagden houden haar in hun armen; zij verkeert in een toestand van onmacht. De uitwendige wereld schijnt haar minder vreemd geworden; zij zal op aarde nog heel wat te lijden hebben. Zij was voortijds voortdurend in geestverrukking en met de geest afwezig. Niets van de wereld wetend, zag zij Jezus en alle anderen zonder er zich aan te storen en zonder grote smarten; zij woonde in haar kamer als op een wondervolle zilverberg; alles was zo ruim en zo schoon rondom haar, maar nu schijnt zij meer in het aardse leven teruggeplaatst; zij zal nu vernemen dat Jezus, die hier in Betanië is, die in haar tijd en nabijheid leeft, dezelfde is die zo bitter zal moeten lijden. In dit leven zal zij nog de smarten van het mede-lijden in haar lichaam te verduren krijgen en dan zal haar uur van sterven komen. Fascikel 13 595