Slachting van de paaslammeren in de tempel. 449. 10 april = 14 Nisan; daags vóór Pasen. – Aldoor dodelijk ziek kon de zienster slechts het volgende meedelen:   Jezus was heden niet in de tempel, maar te Betanië. Toen ik zag dat zich weer vele kramers in het tempelvoorhof van de biddenden gewaagd hadden, dacht ik: Was Jezus maar hier, ze zouden er niet heelhuids van af komen. Na de maaltijd werden in de tempel de paaslammeren geslacht. Dit geschiedde met een onbeschrijfelijke orde en vaardigheid. Ieder kwam met zijn lam op de schouders, zij stonden gerangschikt en ieder had plaats genoeg, want zij konden aan 3 zijden (noord-, oost- en zuidkant) om het altaar staan. Alleen naar de kant van de eigenlijke tempel stond geen volk. Vóór de slachters waren baliën (= een tobbe, bak) en toerustingen opgericht, voorzien van het nodige voor een haastige slachting; zij stonden nochtans zo dicht, dat het bloed van het ene lam de slachter van het andere bespatte; hun klederen waren vol bloed. De priesters stonden in vele rijen tot bij het altaar; de volle en ledige bloedbekkens gingen vlug van hand tot hand. Om beter de ingewanden uit de lammeren te kunnen halen, duwden en drukten de Israëlieten die op een eigen manier en rukten er dan de ingewanden met één greep uit, geholpen door een buurman die het lam vasthield. Ook ging het afstropen van de huid zeer vlot; zij maakten eerst een bepaald punt van de huid los en maakten dit vast aan een ronde stok, die zij mee hadden. Dan hingen zij het lam om hun hals vóór de borst en draaiden de stok met beide handen rond, zodat de huid op de stok gerold werd. Tegen de avond was het slachten afgelopen; ik zag een bloedrode avondhemel. Fascikel 13 602