465. 27 juni. – In de avond van de 27e juni was de zieneres druk bezig met  allerhande lappen tot klederen voor arme mensen samen te passen;  zij sprak ondertussen ook over andere zaken en scheen dan opeens  haar tegenwoordigheid van geest te verliezen; tenslotte zei zij:   “Terwijl ik dat alles ordelijk tracht samen te voegen, kom ik opeens weer tot mezelf en kan dan de kleuren niet meer onderscheiden, want af en toe krijg ik een blik op Jezus, die daar op rondwandel is; Hij is nu ten noordoosten van Tyrus, tussen heuvelen.” Hierna vertelde zij:   Heden vroeg, donderdag 27 juni, vingen de leerlingen de terugweg naar Galilea aan. Jezus ging met Saturninus en de jeugdige leerling naar het vasteland, 2 uren ten noordoosten van Tyrus. Daar zie ik Hem nu tussen heuvelen gaan; daar wonen landlieden in hutten bij boomgaarden; ze zijn bezig met vruchten in te zamelen218. 218 Jezus tussen heuvelen en boomgaarden. In fasc. 8, (deel Palestina, E, IV. De kustvlakte vanaf Tyrus tot en met Filistië) is de nadruk gelegd op de vruchtbaarheid van de kustvlakte in haar ganse lengte. Wij hadden er nog kunnen bijvoegen dat de eentonigheid van die lange, niet brede vlakte af en toe onderbroken wordt door een heuvel. De tegenwoordigheid van Jezus op die plaats schijnt een echo in de traditie nagelaten te hebben. Inderdaad, uit het noorden de vlakte afdalend, schrijft Mislin, alvorens Tyrus bereikt te hebben: “Aan deze kant van Tyrus heeft men lange tijd een steen getoond, waarop, luidens een traditie, Onze-Lieve-Heer stond om het volk toe te spreken. Palestinakenners, zoals Quaresmius, Adrichomius, Jakobus de Vitri beweren dat een vrouw daar tot Jezus geroepen zou hebben: “Zalig de schoot die U gedragen heeft.”” (I; 322). De Géramb wijst op dezelfde traditie: “Bij Tyrus toont men een steen, waarop Jezus gezeten was, toen Hij het woord tot de menigte richtte en waar een vrouw tot Hem riep.” (II, 255). Ligt aan die traditie Jezus’ tegenwoordig bezoek misschien ten grondslag? Fascikel 14 655