kwamen ook soldaten, maar de eerwaarde moeder wilde hen niet  binnenlaten.  Toen stond ik op, ging vóór het raam staan, en door het  venster richtte ik een korte vermaning naar beneden om altijd de  waarheid te zeggen, hetgeen ook Jezus trouwens hier de mensen  geleerd had.   ***  Vervolgens bevond ik mij in een bovenaards klooster dat in de lucht zweefde. Aan de ene zijde stonden Brigitta, Hildegardis en vele dergelijke geestelijke kloostervermaardheden. Ik was aan de andere zijde alleen en keek zeer benieuwd door de tralies op de leerplaats van Jezus neer en ik zag daar alles uit de hoogte. Toen ik nu de krom geworden Jood zo naar de hemel om erbarming zag roepen, meende ik dat hij ook tot mij smeekte om voor hem te willen bidden, want hij had mij gezien, doordat ik tussen de tralies zover uit het venster voorover lag. Ook bad ik Jezus hartelijk hem weer gezond te willen maken. Maar dit was een gebed tot bekering van dergelijke hardnekkige waarheidvervalsers. Er ontstond zulk een opschudding dat de overste, die reeds naar de stad weergekeerd was, teruggeroepen moest worden om de orde te herstellen. De Jood gaf zijn ongelijk toe en bekende dat hij door zekere toevoegingen de waarheid had vervalst. Op het hevig berouw van de man en op zijn smeken tot alle omstaanders hun gebed bij het zijne voor zijn genezing te voegen, zegende Jezus de voorwerpen die de man naar hier gebracht had, zoals ook hemzelf, en alles keerde aanstonds in zijn vorige toestand terug: de vruchten, de dieren en de man, die onder tranen en dankbetuiging voor Jezus neerviel. Fascikel 14 693