De mensen hadden hier geen afgoderij; de heidenen zelf pleegden die slechts in het geheim in de kelders; de inwoners waren Samaritaanse Joden, doch door hun afscheiding hadden zij in hun godsdienst menig sekte-element opgenomen. 489. 12 juli = 17 Tammoez; Vastendag. – Ik zag Jezus in een grote prachtige synagoge aan de zuidkant van de stad. In het midden stond een schone kast voor de schriftrollen. De Joden kwamen er barvoets binnen; zij mochten zich heden niet wassen; daarom hadden zij zich reeds gisteren, na Jezus’ leerrede, gewassen en gebaad. In de synagoge droegen zij heden boven de klederen van de vorige dag, nog een lange zwarte mantel met een kap, aan de ene zijde open en met strikken gebonden (nr. 478, voetnoot 227). Aan de rechterarm hadden zij twee ruige, zwarte manipels, aan de linkerarm slechts één en van achteren had hun mantel een sleep; zij baden en zongen zeer smekend. Op een gegeven ogenblik hulden zij zich in zakken die in het midden open waren en legden zich alzo in de gangen rondom de synagoge op hun aangezicht neer; de vrouwen deden dit thuis. (Zich niet wassen, zich op de knieën met het aangezicht ter aarde op  de grond werpen, behoren tot de tekenen van rouw en boete.   Andere boetehandelingen zijn: zich onthouden van spijzen,  lekkernijen, reukwerken, baden, huwelijksgebruik en andere  strelende aangenaamheden; ook verwarmde men geen spijzen; zie  ook fasc. 5, nr. 117, voetnoot 257).   Alle vuur had men gisteren reeds overdekt. Eerst ‘s avonds zag ik een grote maaltijd in de herberg van Jezus, die met zijn leerlingen alleen at, doch op tafels zonder tafellakens. De anderen aten in een grote zaal naast de hof. Er werden koude spijzen uit het huis op de markt aangebracht. Jezus nam hier het eten tot onderwerp van een toespraak. Vele mensen kwamen beurtelings ter tafel mee-eten, ook alle lammen en kreupelen (cfr. fasc. 9, nr. 222, voetnoot 30). Er stonden ook schaaltjes met asse Fascikel 14 697