Over dit meer is reeds het een en ander gezegd in fasc. 13, nr. 462, voetnoot 215. *** Op te merken is dat men in ‘mê’ een samentrekking moet zien van ‘Maïm’, d.i. ‘wateren’; men gebruikt ‘mê’, wanneer het door een bezittelijke genitief gevolgd wordt, b.v. ‘Mê haj-Jarden’ = ‘de wateren van de Jordaan’. In deze uitdrukking slaat het woord ‘mê ‘nooit op een meer of een zee, maar steeds - hetzij op een bron, - hetzij op een stromend water of zelfs op het water van een reservoir of vijver. Zo: de wateren van de Jordaan, van En-Semes, Neftoa, Megiddo, van de beneden-vijver; (zie Jos. 3, 8. 13; 15, 7; 15, 9; Jesaja, 22, 9). Een meer of zee wordt aangeduid door ‘jam’; (zie Jos. 12, 3; Gen. 14, 3.) Toch vindt men in I Makk. 11, 67, doch in het Grieks, de uitdrukking: to udoor toe Gennêsar, het water van Gennesar, maar niets verplicht ons aan te nemen dat hieronder het meer Gennesaret te verstaan is; men kan de uitdrukking even goed toepassen op de rivieren die de landstreek Gennesaret doorsnijden en meer speciaal op de 7 bronnen Tabiga, waar een geschikte plaats is voor een klein leger om te kamperen. *** stad Marmara = huidige dorp Maroen = er Ras. – De Egyptische monumenten vermelden ten westen van het meer Hoeleh (dat wij nochtans voort Merom moeten noemen om ons naar het bestaande gebruik te voegen), de stad Marmara, die geen andere is dan het huidige Maroen, 3 uren ten westen van het meer en die het Merom is uit de uitdrukking ‘de wateren van Merom’. Eerst een tiental eeuwen na Christus heeft men aan het meer Hoeleh de naam Merom gegeven. Door Flavius Josephus wordt het genoemd: meer Semechon, Samko, Semachonitis (E.J. I, 353) en ook Qelata, van waar de naam Hoeleh overgebleven is. De Talmoed noemt het Samnakhi. Nog vindt men heden een dorp Soemaka 12 km ten noordoosten van dit meertje. Fascikel 14 715