Jezus en morren tegen Hem, doch hun partij is slechts klein en vermag niet veel. 501. In deze dagen of zelfs heden polsten de oversten te Adama, bij de maaltijd, Jezus naar zijn mening over de Essenen; zij wilden Hem op dit punt testen, omdat zij tussen ZIJN en HUN leer een overeenkomst meenden bespeurd te hebben, en omdat Jakobus de Mindere, die een bloedverwant en leerling van Hem was, ook tot de gemeenschap der Essenen behoorde. Zij brachten allerlei bezwaren tegen hen in, o.m. dat zij eenzaam en afgezonderd leefden en meer nog, dat zij niet trouwden. Jezus antwoordde hun zeer in het algemeen dat die mensen niet te laken waren (zie fasc. 1, nr. 3, voetnoot 6). Integendeel, indien dit hun roeping was, verdienden zij alle lof, “want, zei Jezus, iedereen heeft zijn roeping en indien een kromme recht wilde gaan, zou hij er niet in slagen, en bovendien zelfs een belachelijk figuur maken.” Hierop brachten zij nog de grief in, dat er zo weinig families uit hen ontstonden, doch Jezus noemde hun vele voorbeeldige Essener-families en prees de goede opvoeding die zij hun kinderen gaven; Hij knoopte hier nog een woord aan vast over de goede en boze voortplanting; zijn uiteenzetting was geen apologie (= verdediging, verdedigingsrede) van het Essenisme, maar ook geen afkeuring. De mensen begrepen Hem niet. Alleen hadden zij hierop willen spreken, omdat onder Jezus’ familieleden Essenen waren, ook omdat Hij in betrekking men hen was en dat die mensen van het huwelijk afkerig waren (nl. de ongehuwde Essenen, terwijl de gehuwde er een zeer matig en kuis gebruik van maken). Fascikel 14 720