zending, die zijn hemelse Vader Hem opgedragen had, te verhinderen, dat Hij zich voortaan weer (openbaar) aan hen zou vertonen en de waarheid en het Rijk Gods aankondigen. Er waren daar ook vele vrouwen met hun kinderen en zij verlangden zijn zegen. De leerlingen verontrustten zich hierover en waren van mening dat Hij dat beter zou laten wegens de hier aanwezige bespieders, maar Jezus berispte hen over hun mensenvrees en zei dat Hij de bedoeling van die moeders goedkeurde en dat die kinderen deugdzaam zouden worden; Hij ging dan ook door de rangen en zegende ze. 505. De toespraak die om 10 uur ‘s morgens begonnen was, duurde tot tegen de avond. Dan ging het volk gerangschikt neerzitten voor de maaltijd. Aan de ene kant van de berg stonden vuurovens met roosters, waarop de vissen gebraden werden. Allen zaten in de beste rangschikking: de inwoners van een zelfde stad lagen tezamen; verder de mensen uit elke straat en tenslotte de families en buren uit die straat. Elke straat had haar man, die de spijzen haalde en verdeelde. Alle disgenoten of één uit een samenetende groep had een opgerold stuk leder op zich hangen, dat open gerold tot tafelblad of dwaal (= witlinnen doek over het altaar, altaardoek) diende. Ook ander tafelgerief had men bij zich, nl. benen messen en lepels, die met een pin aan de hecht of steel vast waren. (Tafel- en eetgerief namen de Joden op weg mee, wanneer ze voorzagen dat zij onderweg zouden moeten eten). De enen hadden kalebassen flessen op zich hangen (cfr. fasc. 13, nr. 418 en voetnoot 180). Fascikel 14 727