Noorderrijk (I Kon. 12), terwijl

Roboam het koningschap behield over de twee stammen of Juda.

Jeroboam verkoos Sikem tot zijn hoofdstad, doch verliet het weldra

voor Tirza.

Een 50‐tal jaren later bouwde Omri, Jeroboams 5e opvolger, Samaria

als zijn hoofdstad; deze naam hechtte zich naderhand aan de

provincie Samaria.

In 725 vóór Chr. veroverden de Assyriërs het land en voerden de

meeste bewoners in 722 vóór Chr. in ballingschap.

De weggevoerden werden door vreemde afgodische volken of

stammen vervangen; ze vermengden zich met de achtergebleven

Israëlieten en vormden het nieuwe ras der Samaritanen.

Sikem werd hun godsdienstig centrum en de tempel op de Gerizzim

het middenpunt van hun eredienst. Van dit ras bestaan nog zowat

150 afstammelingen.

Sikem erfde de naam Balata van de eik. Het huidige dorp bedekt maar

een klein deel van het oude Sikem, waarvan de ruïnes een kleine lage

heuvel bedekken aan de noordzijde van Balata.

Op de heuvel werden bij herhaling ernstige opgravingen ondernomen,

waaruit bleek dat Sikem nooit geheel verlaten is geweest.

Ook ten tijde van Christus was de heuvel dus bewoond. De stad had een

poort ten oosten en ten westen. Hierdoor wordt weer een gezegde van

K. bevestigd, nl. dat Jezus aan de oostzijde in de stad ging en ze door de

tegenovergestelde poort weer verliet.

Een halve eeuw na Chr. verloor de stad veel van haar belang en aanzien

door de opkomst van Neapolis.

De Samaritanen namen de Wet, de boeken en godsdienst van Mozes

aan, maar vermengden deze met vele heidense elementen; door de

Joden werden zij als ketters verafschuwd.

Fascikel 15

806